Vincent,
Γιατί δεν μου είπες ότι δεν έχεις χρώματα;
Σε ποιον άλλον θα το πεις;
Πόσα θέλεις να σου φέρω;
Πότε θα πας στον παλιό μύλο;
Εκεί κοντά στα γράμματα θα με σκεφτείς;
Έχω ακόμα το βιβλίο του δίπλα μου.
Και τώρα που το διαβάζω με συγκινεί.
Δεν είσαι μόνος στον κίτρινο κάμπο.
Υπάρχει και το κυπαρίσσι που σε περιμένει.
Εκείνο που φυτέψαμε στη φαντασία μας.
Να προσέξεις και το γαλάζιο του ποταμού
θέλω να μου πεις αν τρέχει όπως παλιά.
Κι όταν ανεβείς τις σκάλες, μην κλάψεις.
Ξέρω, ξέρω, είναι δύσκολο.
Κοίτα απλώς τον λερωμένο τοίχο.
Όχι για να ξεχάσεις αλλά για να ζήσεις.
Μην χτυπήσεις την πόρτα.
Θα σε περιμένει ήδη το όνειρό μου.
Κι όταν μπεις μην κλείσεις.
Έτσι για να ξέρω αν είσαι εκεί.
Στο τραπέζι θα βρεις το καρβέλι.
Τα ψάρια θα είναι ζεστά.
Φάε με την όρεξή σου.
Για μένα,
ο Théo σου!