Έξω από το παραδοσιακό καφενείο. Fullshot. Μαρίνα
Στην Αθανασία. Μην πιστεύεις μόνο ότι βλέπεις, κόρη μου. Αθανασία
Θα πάω κι εγώ στην Πινακοθήκη. Γιάννης
Σήμερα δεν πρέπει. Αθανασία
Επειδή είναι συμβολική μέρα; Γιάννης
Σήμερα η Πύλη του χρόνου είναι ανοιχτή. Χρόνος. Κι υπάρχει μόνο μια έξοδος. Μαρίνα
Ο Γιάννης έχει δίκιο, Αθανασία μου. Αθανασία
Πρέπει να πάω. Γιάννης
Μπορεί να χαθείς μες στο λαβύρινθο του πάθους… Ειρήνη
Αφού το θέλει. Κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει. Άρης
Η Πινακοθήκη είναι κλειστή σήμερα. Αθανασία
Θα βρω έναν τρόπο. Φεύγει. Ειρήνη
Περίμενε! Θα σε συνοδέψω έως την Πινακοθήκη. Φεύγουν μαζί. Άρης
Ο φύλακας δε θα την αφήσει να περάσει.
Γιάννης
Στη Μαρίνα. Αν είναι η ώρα της…
Στο δωμάτιο της Ελευθερίας. Ελευθερία
Έχεις μέρες που λείπεις. Χρόνος Πού ήσουν παιδί μου; Φώτης
Έπρεπε να χαιρετήσω έναν παλιό φίλο… Άγγελος
Εδώ σ’ έψαχναν οι σπιούνοι τους… Ελευθερία
Έστειλα τον Άγγελο ν’ ανάψει ένα κερί στην Παναγιά τη Φοινικιώτισσα. Φώτης
Μα γιατί μάνα; Ήταν επικίνδυνο. Ελευθερία
Μόνον εκείνη μπορούσε να σε προστατέψει Δεν ήξερα πού ήσουν. Φώτης
Ήμουν εδώ και πάλι μα όχι τώρα. Ελευθερία
Εκείνη τα καταλαβαίνει όλα. Και σ’ έφερε πάλι κοντά μου. Έλα να σε φιλήσω. Ο Φώτης σκύβει πάνω στο κρεβάτι της και του δίνει ένα φιλί στο μέτωπο. Τώρα δε φοβάμαι πια. Χρόνος Μπορώ να φύγω τώρα. Κλείνει τα μάτια της. Φώτης
Όχι! Ανοίγει και πάλι τα μάτια της. Δεν πρέπει να πεθάνεις τώρα.
Μπροστά στην Πινακοθήκη. Fullshot. Ειρήνη
Ο Άρης είχε δίκιο. Είναι κλειστά… Αθανασία
Αν ο Φώτης βρήκε έναν τρόπο θα βρούμε κι εμείς. Ειρήνη
Είσαι αποφασισμένη; Αθανασία
Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση. Ειρήνη
Μα ο Φώτης δεν έκανε τίποτα το κακό. Αθανασία
Μακάρι να είχε κάνει. θα τον συγχωρούσα πιο εύκολα. Χτυπάει την πόρτα. Δεν απαντά κανείς. Ξαναχτυπά. Κάνε ότι πλήγωσες το πόδι σου. Η Ειρήνη πέφτει κάτω και βαστά το πόδι της. Ξαναχτυπά. Ειρήνη
Θα ξυπνήσεις όλη τη γειτονιά! Αθανασία
Αυτό θέλω! Ξαναχτυπά. Έρχεται ο φύλακας. Η Αθανασία δείχνει το πόδι της Ειρήνης Ο φύλακας ανοίγει την πόρτα και πάει να βοηθήσει την Ειρήνη. Όταν γυρίζει για να δει πού είναι η Αθανασία εκείνη έχει εξαφανιστεί.
Ο Γιάννης κι η Μαρίνα περπατούν σ ένα δρόμο. Γιάννης
Έχουμε μείνει πάλι μόνοι… Μαρίνα
Τώρα ξέρω κι εγώ πώς νιώθεις. Χρόνος. Σου λείπει; Γιάννης
Τώρα που γνώρισα το Φώτη… Μαρίνα
Όχι πια… Γιάννης
Δεν ήξερα πώς να το πω. Μαρίνα
Νιώθω το ίδιο κι εγώ. Χρόνος. Με το Φώτη ο θάνατος αποκτά μια νέα έννοια. Γιάννης
Η μνήμη μάς δένει με το παρελθόν και το μέλλον. Μαρίνα
Δε θα ξεχάσω ποτέ πώς ένιωθε ο Πέτρος όταν τον γνώρισε. Γιάννης
Ούτε πώς ένιωσε η Ελευθερία. Μαρίνα
Είναι σαν να έβλεπαν το γιο μας. Σιωπή. Εσύ ξέρεις πού είναι τώρα; Γιάννης
Είναι κοντά μας. Στα βάθη της ιστορίας μας. Μαρίνα
Κι η Αθανασία; Γιάννης
Χαμογελώντας. Είναι μικρή ακόμα. Δεν ξέρει ακόμα κι ας τον αγαπά. Μαρίνα
Κι ας την αγαπά. Ξέρει ήδη… Γιάννης
Ελπίζω να πάνε όλα καλά στην Πινακοθήκη. Μαρίνα
Νομίζεις ότι υπάρχει κίνδυνος εκεί; Γιάννης
Ναι υπάρχει… Μα είναι κι ο Φώτης… | 