Το πλήθος των κρουσμάτων αλλά και των νεκρών στην Κίνα και στη Νότια Κορέα παραμένει συνολικά το μεγαλύτερο του κόσμου, αλλά έχει ιδιότητες που είναι πραγματικά ενθαρρυντικές. Και στις δύο χώρες τα κρούσματα είναι πλέον απειροελάχιστα και το ίδιο ισχύει βέβαια και για τους νεκρούς. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο πέρασαν το ορόσημο της επιδημίας και τώρα βρίσκονται στο στάδιο της ουράς στο επίπεδο της κατανομής και γι’ αυτό έχουμε ένα κορεσμό στην καμπύλη συσσώρευσης. Πρακτικά ενώ έχουμε μια απόλυτη εφαρμογή του θεωρήματος των μικρών κόσμων από τη στιγμή που οι θεσμοί εφάρμοσαν την καραντίνα και την πολλαπλή απομόνωση που μεταμόρφωσε ένα πλήρες γράφημα σε μικρά clusters που ήταν πια διαχειρίσιμα. Και αυτό με αρκετή διάρκεια για να εξασφαλίσει το εμπόδιο της μετάδοσης στη συνέχεια η πολυμετωπική διαχείριση των επειγόντων έγινε εφικτή και η όλη μεθοδολογία αποδείχθηκε αποτελεσματική. Έτσι έχουμε ένα μοντέλο ανθεκτικό που μπορεί να λειτουργήσει και σε άλλα κράτη και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό.