Στην ίδια κουζίνα… Οι ίδιοι.

Γιώργος: Πρέπει να περιμένουμε τώρα;
Κυριακή: Και αυτό ανήκει στην πλάση όσο περίεργο κι αν φαίνεται. Χρόνος
Γιώργος: Αλλά δεν είναι αναμονή… Ετοιμότητα…
Κυριακή: Πρέπει και το ψωμί να παράγει το έργο του.
Γιώργος: Πλάθεις και περιμένεις την εξέλιξη. Μοιάζει με ουρά της πράξης.
Κυριακή: Και ψυχή της ζωής.
Γιώργος: Ακούγεται σαν τον ήχο της νότας που έπαιξες.
Κυριακή: Έτσι ήταν και οι Schumann.
Γιώργος: Πρόσεξα ότι έζησε ακόμα σαράντα χρόνια μετά τον θάνατό του.
Κυριακή: Γι’ αυτό ο Brahms μπορούσε μόνο να συνοδεύσει.
Γιώργος: Ένα πρόσθετο όργανο που δεν αλλάζει πια τη συμφωνία.
Κυριακή: Υποστηρίζει χωρίς να αλλάζει.
Γιώργος: Η σφραγίδα δεν αλλάζει το ψωμί.
Κυριακή: Αλλά δημιουργεί το πρόσφορο.
Γιώργος: Έχεις και σφραγίδα;
Κυριακή: Πώς αλλιώς; Χρόνος
Γιώργος: Η ανθρώπινη προσφορά.
Κυριακή: Που γίνεται ιερή.