Στην κουζίνα, οι ίδιοι…

Γιώργος: Και τώρα ψήνεται…

Κυριακή: Βλέπεις πάλι περιμένουμε…

Γιώργος: Αλλά πάλι κάτι γίνεται.

Κυριακή: Τώρα δουλεύει ο φούρνος.

Γιώργος: Είναι όμορφη διαδικασία.

Κυριακή: Για αυτούς που την ξέρουν ακόμα.

Γιώργος: Γι’ αυτό ήθελα να μου μάθεις.

Κυριακή: Είναι ακολουθία της πλάσης.

Γιώργος: Και τώρα βλέπω γιατί είναι τόσο σημαντική και στα μοναστήρια.

Κυριακή: Είναι η δημιουργία του αναγκαίου.

Γιώργος: Θα ήθελα κι εγώ να δω πώς  είναι.

Κυριακή: Μακάρι να μπορούσες να το δοκιμάσεις κι εσύ.

Γιώργος: Δεν είναι ανάγκη. Θα βλέπω τη χαρά στα πρόσωπα των άλλων

Κυριακή: Και αυτό θα σου αρκεί;

Γιώργος: Δεν είναι το ίδιο για ‘σένα πια;

Κυριακή: Ναι αλλά ήξερα πώς ήταν.

Γιώργος: Τώρα γνωρίζω πώς είναι.

Κυριακή: Είσαι διαφορετικός…

Γιώργος: Επειδή σ’ ακούω;

Κυριακή: Επειδή αυτό που ζητάς δεν είναι για σένα.

Γιώργος: Αυτό δεν είναι να είσαι ανθρώπινος;