Σωτήρης: -Σήμερα παρατήρησα ότι έδινα περισσότερο σημασία σε πράγματα που παλιά θεωρούσα ότι ήταν λεπτομέρειες. Θυμάσαι ότι σου μίλησα για τα πρώτα λουλούδια, για τα πρώτα φύλλα των δέντρων. Χρόνος. Από τότε που είμαστε εσώκλειστοι, βλέπω από το παράθυρό μου τη φύση σαν να μελετούσα ένα πίνακα. Έχω τόσο χρόνο στη διάθεσή μου που απολαμβάνω τη χάρη της βραδύτητας. Η διαστολή του χρόνου μού επιτρέπει να εντοπίζω στοιχεία που έβαλε ο ζωγράφος, για να αναγνωρίσουμε τον ερχομό της Άνοιξης. Αλλά είναι η πρώτη φορά που ερμηνεύω αυτό το φαινόμενο ως μία Ανάσταση. Ενώ θα έπρεπε να το είχα σκεφτεί και πριν. Χρόνος. Αφού είναι η εποχή που ζούμε και το Πάσχα. Με την πανδημία φαίνεται καλύτερα η ουσία των πραγμάτων. Αυτά σκεφτόμουν, όταν το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο όργανό μου, τη viella. Δεν ξέρω αν υπάρχει στην εποχή σου… Μπορεί και να εξελίχθηκε σε άλλο. Αλλά εσύ ως ιστορικός, σίγουρα θα το γνωρίζεις και δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν ξέρεις μουσική. Έτσι την έπιασα και άρχισα να παίζω με το δοξάρι της. Έπαιξα ένα ρυθμό αργό μάλλον και ταυτόχρονα φαντάστηκα ότι θα μπορούσες να με ακούσεις. Έτσι αποφάσισα ότι θα είσαι δίπλα μου την ώρα της ερμηνείας και τότε συνειδητοποίησα ότι θα είμαι δίπλα σου ψυχικά, όταν θα παίζεις κι εσύ πάνω στο δικό σου όργανο που μπορεί να μην υπάρχει ακόμα. Ελπίζω απλώς να έχει πολλές δυνατότητες, για να συνεχίσεις και το κομμάτι μου. Στην αρχή θα πιστέψεις ότι είμαι στενοχωρημένος λόγω των θανάτων, αλλά μην ξεχνάς ότι αγαπώ την Ανθρωπότητα κι αν σέβομαι τους νεκρούς, προσέχω τους ζωντανούς σαν τα λουλούδια. Έτσι θα δεις, ότι έβαλα πρώτα φύλλα πάνω στα δέντρα και λουλούδια πάνω στη γη. Πρόσεξε τις νότες, κάθε λεπτομέρεια μετρά. Και με τη μουσική μπορεί να καταλάβεις καλύτερα πώς νιώθω. Στα πρώτα μέτρα μπορεί να δεις την εποχή μου, αλλά μετά ήδη φαντάζομαι τη δική σου. Δεν ξέρω αν θα μπορέσεις ν’ ακούσεις τους ίδιους ήχους, αλλά σίγουρα τα χρώματα. Μερικά από αυτά τα έλαβα από την ίδια τη φύση, τα άλλα τα έβαλα για σένα. Μη νομίζεις λοιπόν ότι ανήκουν μόνο σε μία εποχή, εκτός βέβαια αν πρόκειται για την Άνοιξή μας. Άλλωστε πρέπει να βλέπεις τα ίδια λουλούδια, τα ίδια πέταλα, τα ίδια δέντρα, τα ίδια φύλλα. Κι αν δεν τα βλέπεις, δες τα δικά μου για να έχεις κι εσύ τα ίδια δάκρυα στα μάτια σου λόγω συγκίνησης.