Παύλος: Για να σου γράψω και να το χαρείς, ήρθα στο μπαλκόνι μου όπου βρίσκεται ο μικρός μου κήπος. Όταν σε διάβασα αμέσως σκέφτηκα τον Βολταίρο, που έλεγε ότι πρέπει να καλλιεργούμε τον κήπο μας. Βέβαια δεν το έλεγε με αυτόν τον τρόπο και για αυτό το θέμα επειδή δεν το έζησε. Αλλά θα τον άγγιζε η ιδέα. Και όταν λες για τις μικρές Εδέμ, μου ήρθε στο μυαλό η Μοναδολογία του Leibniz. Ξέρω ότι δεν τους γνώρισες, αφού ήρθαν στη Γη αιώνες μετά από εσένα, αλλά η αναφορά σε αυτούς είναι σαν να δείχνω κεριά στην ψυχή σου, που τη νιώθω όλο και πιο δίπλα μου. Όταν μίλησα στους δικούς μου, εξ αποστάσεως βέβαια, μου έστειλαν φωτογραφίες από τους κήπους τους. Έτσι χάρη στην τεχνολογία του εικοστού πρώτου αιώνα είδα πολλούς κήπους, πράγμα που δεν περίμενα ειδικά αυτήν την περίοδο και με αυτόν τον παράξενο τρόπο συνειδητοποίησα, ότι ο λόγος σου επηρέαζε και άλλους ανθρώπους μετά από εφτά αιώνες. Το χάρηκα, πραγματικά το χάρηκα. Σιωπή. Διότι πριν δεν θα είχα φανταστεί ότι θα μπορούσες να φέρεις κοντά μου αόρατους κήπους. Ο κλασικός κήπος μου, είναι πιο πολύ η βιβλιοθήκη. Έχει και αυτός πολλά φύλλα, αλλά δεν φαίνονται  τόσο καλά τα δένδρα και τα λουλούδια. Βέβαια κάπου κάπου ένα από τα βιβλία μου, έχει ανάμεσα στα φύλλα του κι ένα λουλούδι της φύσης, που ήθελα να μην ξεχάσω. Υπάρχει και το ξύλο της ίδιας της βιβλιοθήκης, που εδώ μοιάζει με μικρό δάσος. Δεν ξέρω αν μπόρεσες ποτέ να δεις τόσα βιβλία στην εποχή σου. Τότε δεν υπήρχαν τα τυπογραφεία και ήταν πολύ σπάνια. Γι’ αυτό τώρα που ξαναμπήκα στο σαλόνι μου και βρίσκομαι ανάμεσα στα βιβλία μου θέλω σαν αντίδωρο, δεν ξέρω πώς να το πω αλλιώς, να σου δείξω αυτόν τον αόρατο κήπο που καλλιεργώ εδώ και δεκαετίες. Θέλω να προσέξεις και όλα τα βιβλία που είναι πιο παλιά από τους τοίχους, που εκδόθηκαν πριν από αιώνες αλλά ήρθαν εδώ για να είναι μαζί μου, σαν εσένα.  Δεν σε συγκρίνω με βιβλίο φυσικά, άλλωστε θα χρειαζόμουνα πολλά, αλλά νιώθω όλο και πιο βαθιά μέσω της Άνοιξης ότι ήρθες να εμπλουτίσεις με τον δικό σου τόσο ανθρώπινο τρόπο, αυτόν τον αόρατο κήπο. Μου έδειξες πώς παλεύουν τα λουλούδια και ήθελα να ξέρεις ότι ο αγώνας συνεχίζεται και με τα βιβλία.