49588 - Αντιδράσεις και αντιστάσεις
Ν. Λυγερός
Βασιλική: Σε ποιούς να λέμε παραμύθια;
Παύλος: Σε αυτούς που έχουν ανάγκη.
Βασιλική: Ποιούς εννοείς;
Παύλος: Πρώτα από όλους τους μικρούς ανθρώπους.
Βασιλική: Και ποιούς άλλους;
Παύλος: Αυτούς που αγαπούν τη φαντασία.
Βασιλική: Είναι μία μορφή απελευθέρωσης και αυτή; Χρόνος.
Παύλος: Αν υπάρχει πολιορκία, ναι.
Βασιλική: Κι αν δεν υπάρχει;
Παύλος: Τότε είναι μόνο εκτόνωση…
Βασιλική: Από την πίεση που δέχονται…
Παύλος: Εντός της κοινωνίας.
Βασιλική: Κι εμένα που μ’ αρέσουν τα παραμύθια;
Παύλος: Είναι επειδή είσαι στην πρώτη κατηγορία… Σιωπή.
Βασιλική: Δεν μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο επειδή έχουμε πανδημία;
Παύλος: Όχι υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα και στη χειρότερη καταστροφή, πάντα θα ζητούν κάτι.
Βασιλική: Μιλάς με υπονοούμενα;
Παύλος: Όχι μην ανησυχείς… Χρόνος.
Βασιλική: Έλεγα κι εγώ.
Παύλος: Δεν ρώτησες για τις παραβολές.
Βασιλική: Σωστά.
Παύλος: Ούτε για τα Κοάν…
Βασιλική: Όντως.
Παύλος: Ήθελες κάτι άλλο τότε.
Βασιλική: Φυσικά!
Παύλος: Κατάλαβα πως κάτι περιμένεις.
Βασιλική: Ναι, θέλω να το σκεφτώ λιγάκι ακόμα.
Παύλος: Δεν βιαζόμαστε…
Βασιλική: Κι εγώ αυτό πιστεύω.
Παύλος: Σε ξάφνιασε ο λόγος του Σωτήρη;
Βασιλική: Κάπου κάπου ναι, αλλά νιώθω ταυτόχρονα και την Αγάπη της Ανθρωπότητας που έχει μέσα του.