Σωτήρης: Έπρεπε να φύγουμε γρήγορα από την περιοχή. Η βαρβαρότητα εκμεταλλευόταν την κατάσταση, για να εξουδετερώσει κάθε άνθρωπο που θεωρούσε εχθρικά η εξουσία. Όλη η περιοχή ήταν ακόμα κατεχόμενη και θα χρειαζόταν πολλές θυσίες η απελευθέρωση. Θυσίες και χρόνο. Σιωπή. Στο ενδιάμεσο έπρεπε οι άνθρωποι να επιβιώσουν με κάθε τρόπο κι όλα είχαν γίνει επικίνδυνα. Ο Ιππότης χωρίς πανοπλία εξέταζε κάθε ύποπτο μέρος. Έπρεπε να ξαναβρούμε τους δικούς μας, που μάς περίμεναν για να πάμε στο καράβι της επιστροφής. Αλλά όλα είχαν γίνει πολύ πιο δύσκολα. Σε κάθε σημείο, σε κάθε διασταύρωση μάς παραμόνευε ο κίνδυνος. Περπατούσαμε γρήγορα, ο μόνος ρυθμός που άντεχε τέτοια πίεση. Είχαμε περάσει από πολλά στενά για να αποφύγουμε τους κεντρικούς άξονες που ήταν υπό έλεγχο, γιατί το σύστημα ήταν πραγματικά παντού και την ώρα που νομίζαμε ότι είχαμε ξεφύγει, τουλάχιστον αυτό πίστευα, πέσαμε σε ενέδρα. Δεν μπόρεσα να μετρήσω πόσοι έπεσαν πάνω μας ταυτόχρονα. Έκαναν σαν να ήθελαν να πατήσουν δύο μυρμήγκια και να τα εξαφανίσουν από το πρόσωπο της Γης. Αλλά δεν ήξεραν ότι ήμασταν σε απόσταση αναπνοής από την μυρμηγκοφωλιά μας. Έτσι πριν πιάσει καν το σπαθί με την παράξενη χειρολαβή, ο Ιππότης χωρίς πανοπλία έβγαλε ένα άλλο πολεμικό όργανο κι όταν ακούστηκε παντού το βούκινο, φοβήθηκαν οι εχθροί μας που ήθελαν να μάς σφάξουν με την ησυχία τους. Ο Ιππότης μού είπε να κρατήσω το σπαθί οριζόντια και απλώς να περιστρέφομαι δίπλα του. Εκείνος έβγαλε δύο κρυφά μαχαίρια από τις γάμπες του και στάθηκε πλάι μου. Όταν προχώρησαν οι εχθροί μας, άρχισα να περιστρέφομαι και ο Ιππότης έσκυβε κάθε φορά που έφτανα πάνω του. Με την τεχνική του μάς είχε μετατρέψει σε πολεμική μηχανή. Έπρεπε να αντέξουμε μέχρι να έρθουν οι δικοί μας. Και αυτό κάναμε. Σιωπή. Έτσι φύγαμε στην Κωνσταντινούπολη.