Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ταυτόχρονα
σε δύο διαφορετικά σημεία;
Μπορεί μερικοί…
Ποιος όμως θα μπορούσε να σκεφτεί
ταυτόχωρα
δύο εποχές ή περισσότερες;
Μόνο οι Χαμαιλέοντες.
Ήμασταν σ’ ένα χώρο
με πολλαπλούς χρόνους.
Η έννοια της διάταξης
δεν μπορούσε πια
να είναι απόλυτη…
Κι έπρεπε να σκεφτούμε διαφορετικά
τον άλλο κόσμο
ή μάλλον
τις εποχές και τους αιώνες.
Σιγά σιγά αρχίσαμε
να βλέπουμε στο αιωνολόγιό μας
να εμφανίζεται
μια υπερδομική σκέψη.
Κι έπρεπε να γίνουμε υπερομάδα!