Η σκέψη του Αρχιμήδη
είχε βοηθήσει στη δομή
της κρυφής βιβλιοθήκης
κι έτσι είχε αποφύγει
τα λάθη του Αριστοτέλη,
που νόμιζε ότι η διαχείριση του κειμένου
μπορούσε να είναι μαθηματική
ή ακόμα χειρότερα επιστήμη.
Σε κάθε εποχή βλέπαμε
πώς διαχώριζε
αλγοριθμικά
ή μάλλον
υπερδομικά
την ουσία από τα ανούσια.
τη μουσική από το θόρυβο,
τη γνώση από την πληροφορία.
Μάς μάθαινε να ξεπερνούμε
τα εμπόδια της παραπληροφόρησης
γιατί ήταν εργαλείο βαρβαρότητας.