Δεν είχαμε ανάγκη από πανοπλία
αυτό είχαμε καταλάβει
με όλες αυτές τις προσομοιώσεις,
διότι πολύ απλά
ήμασταν ήδη πανοπλίες.
Ήμασταν από μόνοι μας
μια μορφή
ενός βαριού πυροβολικού,
στον τομέα της σκέψης.
Δεν ήμασταν σκλάβοι
αλλά Υπηρέτες της Ανθρωπότητας
και ο καθένας μας
λειτουργούσε με όλους τους άλλους
ολιστικά.
Αυτό το νοητικό σχήμα
δεν ήταν μια λεπτομέρεια,
αλλά το θεμέλιο
ενός ανοιχτού μοναστηριού
όσο παράξενο κι αν φαινόταν.