Η βιβλιοθήκη μάς είχε μάθει ένα παράδοξο.
Θα ήμασταν μόνοι με την Ανθρωπότητα
σαν νότες χαμένες μέσα στο θόρυβο
των κοινωνιών της λήθης,
αλλά συνειδητοποιημένες
ότι ανήκουν σε μια παρτιτούρα
που έγραφε η ιστορία της Ανθρωπότητας.
Ακόμα και τα μουσικά όργανα
που μάς περίμεναν
στη κρυφή βιβλιοθήκη
ήταν ανάλογα με μας!
Μπορεί να ήταν μόνα τους
μέσα στη σιωπή,
αλλά όταν ένιωθαν τα άλλα
ακόμα και σε απόσταση
αποτελούσαν μια ορχήστρα.
Έτσι κι εμείς είχαμε γίνει μέλη
της αόρατης ορχήστρας της Ανθρωπότητας.