Παρόλο που είμαστε σε φάση πανδημίας, συνεχίζουμε τον αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και αυτό το κάνουμε ακόμα πιο υπεύθυνοι αυτή την περίοδο, γιατί βλέπουμε ότι όταν υπάρχουν δυσκολίες, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο μας. Αντιπροσωπεύουμε τους συνεχιστές αυτού του αγώνα που τώρα έχει ξεπεράσει τον αιώνα. Η αξιοπρέπεια και η μνήμη των θυμάτων των γενοκτονημένων είναι μέσα μας και πρέπει κι εμείς να σκεφτούμε ότι αν δεν συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα, ποιος άλλος θα το κάνει. Άρα όλοι μαζί διαδικτυακά αυτή την περίοδο με τα εργαλεία του 21ου αιώνα, αποφασίσαμε να συμβάλουμε σε αυτόν τον αγώνα με αυτόν τον τρόπο τον διαφορετικό, για να θυμόμαστε βέβαια και τις επόμενες χρονιές ότι ακόμα και σε φάση πανδημίας δεν ξεχάσαμε το πρέπον. Όπως το βλέπετε όλοι, η βαρβαρότητα συνεχίζει το έργο της, θεωρεί ότι πρέπει να ξεχαστεί οποιοδήποτε στοιχείο ανθρωπιάς μέσω της γενοκτονίας, συνεχίζει τη γενοκτονια της μνήμης, αρνείται να παραδεχθεί τα εγκλήματα που έκανε εναντίον της Ανθρωπότητας και πρέπει εμείς με την αντίστασή μας, αλλά βέβαια και την αντεπίθεση της ανθρωπιάς, να ενωθούμε μαζί με τους Αρμένιους, με τους Ασσύριους. Να δείξουμε ότι είμαστε στο πλαίσιο της ίδιας τριάδας γενοκτονιών και αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να σκεφτόμαστε μόνο με την έννοια των θυμάτων, αλλά και με την έννοια των μαχητών της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της μνήμης που θέλουν με το έργο τους να υπάρξει όχι μόνο το θέμα της αναγνώρισης, αλλά ουσιαστικά της αποκατάστασης της μνήμης. Ουσιαστικά την επαναφορά μιας ξεχασμένης μνήμης, που θέλησε η βαρβαρότητα να μηδενίσει με κάθε τρόπο. Γιατί αυτό που παράγουμε σαν έργο όλοι μαζί για τον Ποντιακό Ελληνισμό, είναι μια πράξη εναντίον της βαρβαρότητας. Τώρα το έχουμε συνειδητοποιήσει κι επειδή ζούμε κι εμείς αυτές τις δυσκολίες αυτήν την περίοδο λόγω της πανδημίας, καταλαβαίνουμε ότι για να συνεχιστεί αυτός ο αγώνας για περισσότερο από έναν αιώνα έπρεπε πολλοί να κάνουν υπερβάσεις, να σκεφτούν πώς μπορούν να συνεχίσουν με τρόπο πρακτικό τον αγώνα, με τις αναγνωρίσεις βέβαια από διάφορες χώρες οι οποίες είναι όλο και περισσότερες, με τη διδασκαλία πάνω στα θέματα τα ιστορικά και τώρα με τις στρατηγικές κινήσεις που κάνουμε για να υλοποιηθεί μια πράξη, που ουσιαστικά είναι το όραμα ενός Λόγου που δεν έχει σταματήσει από τότε που έγινε η γενοκτονία. Δεν θέλουμε να μπούμε στα ιστορικά θέματα για αυτή την περίοδο, αυτό είναι δεδομένο το ξέρουμε ότι πραγματικά τότε έγινε αυτή η γενοκτονία, θέλουμε απλώς να υπενθυμίσουμε ότι αυτή η γενοκτονία αποτέλεσε και παράδειγμα για ανθρώπους σαν τον Lemkin που επινόησαν αυτή τη λέξη για να έχουμε εργαλεία κατά της βαρβαρότητας, για να μην μπορεί να διαγραφεί ή να παραγραφεί οποιαδήποτε κίνηση βαρβαρότητας και έτσι εμείς να συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα χωρίς ποτέ να γονατίζουμε κι αν μερικές φορές πέσαμε, επειδή τα πράγματα ήταν δύσκολα, ξανασηκωθήκμε και δείξαμε ότι είμαστε ανθεκτικοί. Άρα και τώρα, ακόμα και με μάσκες είμαστε ικανοί να αντισταθούμε και να υπενθυμίσουμε σε όλους την τιμή που έχουμε να υπηρετούμε αυτόν τον σκοπό, γιατί αυτός ο σκοπός είναι πολύ μεγαλύτερος από τον καθένα μας. Έτσι μόνο μαζί μπορούμε να υλοποιήσουμε αυτό το όραμα της Ανθρωπότητας, την αποκατάσταση της μνήμης και να καταλάβουμε όλοι ότι με αυτές τις πράξεις, με αυτή τη μνήμη, τη νοημοσύνη που ενεργεί άμεσα, πρακτικά και αποτελεσματικά, δείχνουμε στους βάρβαρους ότι δεν έχουν δικαίωμα να συνεχίσουν, ότι δεν έχουν δικαίωμα να ξανακάνουν το ίδιο, γιατί εμείς θα είμαστε εδώ, επειδή δεν ξεχνάμε και θα πολεμήσουμε αυτή την μορφή της γενοκτονίας της μνήμης έμπρακτα παράγοντας έργο το οποίο αφήνει ένα ίχνος και αποδεικνύει ότι μετά από έναν αιώνα, τώρα που και η γενοκτονία μας έγινε αιωνόβια, είμαστε ακόμα εδώ, μετά, πιο δυνατοί από ποτέ, ακόμα και σε αυτή την φάση της πανδημίας.