Στο σπίτι της Μαρίνας. Οι ίδιοι…Fullshot.

Κάποιος χτυπά την πόρτα…

Η Μαρίνα πάει ν’ ανοίξει…

Μαρίνα

Φώτη μου ! Τον αγκαλιάζει… Παιδί μου… Σηκώνεται και ο Γιάννης.

Γιάννης

Επιτέλους γύρισες!

Φώτης

Τώρα γύρισε ο χρόνος… Η Μαρίνα φιλά τα χέρια του…

Ειρήνη

Φονιά!

Άρης

Φονιά, φονιά! Ο Φώτης δεν απαντά.

Αθανασία

Γιατί;

Γιάννης

Γιατί έπρεπε!

Αθανασία

Κανείς δεν μπορεί να σ’ αναγκάσει να σκοτώσεις κάποιον!

Ειρήνη

Τον ίδιο σου τον αδελφό ! Χρόνος. Τόσον καιρόν σας το έλεγα ότι είναι παράξενος μα κανείς δεν μ’ άκουγε…

Άρης

Θα πάψεις επιτέλους; Χρόνος. Δεν καταλαβαίνεις τίποτα και καταδικάζεις τους πάντες.

Γιάννης

Όταν δεν ξέρεις όλα είναι παράλογα…

Αθανασία

Γιατί δε λες τίποτα;

Φώτης

Δεν υπάρχει λόγος… Σιωπή.

Αθανασία

Δεν υπάρχει λόγος; Δολοφόνησες τον ίδιο σου τον αδελφό και δεν έχεις τίποτα να πεις;

Φώτης

Με καταδικάσατε ήδη… Τι θα μπορούσα να πω;

Αθανασία

Μια εξήγηση!

Γιάννης

Γιατί δεν τους λες την αλήθεια;

Φώτης

Η μόνη αλήθεια είναι αυτή που βλέπει ο καθένας…

Γιάννης

Μα δε βλέπουν τίποτα!

Ειρήνη

Κοίτα που θα μας κάνει μάθημα ο γέρος! Χρόνος. Είναι και αυτός ένοχος!

Άρης

Συγγνώμη! Κοιτάζει την Ειρήνη. Δεν ξέρει τι λέει… Αυτές οι μέρες ήταν πολύ δύσκολες…

Μαρίνα

Αυτές οι μέρες ήταν πολύ δύσκολες για όλους μας.

Αθανασία

(Στο Φώτη) Μπορώ να καταλάβω τώρα… Και το ξέρεις.

Φώτης

Δεν ήθελα να πεθάνεις…

Αθανασία

Το ξέρω… Μου το είπε ο Γιάννης… Χρόνος. Δεν άντεχα άλλο…

Γιάννης

Κι εγώ λυπάμαι…

Μαρίνα

Ο Πέτρος σε διάλεξε κι ήξερε τι έκανε… Εγώ θα σ’ αγαπώ πάντα…

Αθανασία

Του πιάνει τα χέρια. Μίλησέ μου τώρα… Σε παρακαλώ…

Ειρήνη

Πρέπει να τον καταγγείλουμε ! Ποιος έρχεται μαζί μου; Χρόνος. Κανείς; Τότε θα πάω μόνη μου!

Η Ειρήνη φεύγει.

Άρης

Θα πάω μαζί της για να μη κάνει κάτι κακό… Στο Φώτη. Ότι και να λέει θα είσαι πάντα ο Φώτης μου.

Τον αγκαλιάζει και φεύγει βιαστικά.

Αθανασία

Τώρα μπορείς να μιλήσεις!

Φώτης

Τώρα είναι αργά πια!

Αθανασία

Μα γιατί; Δεν είναι ποτέ αργά!

Φώτης

Πέθανε η Ελευθερία… Χρόνος. Πενθούσα πριν γεννηθώ και τώρα θα πενθώ και μετά το θάνατό μου… Χρόνος. Τους σκότωσα και τους δύο… Χρόνος.

Μαρίνα

Δεν ήξερα για…

Φώτης

Η αδελφή μου πέθανε γιατί δεν την πρόλαβα… Κι ο αδελφός μου πέθανε γιατί τον πρόλαβα…

Αθανασία

Όχι, για την αδελφή σου δεν φταις!

Γιάννης

Ούτε για τον αδελφό σου φταις… Χρόνος. Ο Άγγελος σου το…

Φώτης

Όχι, Γιάννη… Δεν πρέπει…

Αθανασία

Συνέχισε, πες μας τι ξέρεις…

Μαρίνα

Συνέχισε, Γιάννη μου…

Γιάννης

Ο Άγγελος του το ζήτησε!

Μαρίνα

Τι πράγμα;

Αθανασία

Να τον σκοτώσει;

Γιάννης

Ναι ! Κοιτάζει το Φώτη. Συγγνώμη, δεν άντεχα τόση αδικία… Δεν είμαι φτιαγμένος σαν εσένα.

Αθανασία

Εσύ τον λύτρωσες!

Φώτης

Εγώ τον σκότωσα… Η Αθανασία τον αγκαλιάζει.

Αθανασία

Πόσα βάσανα πέρασες… Κι εγώ σ’ αδίκησα… Χρόνος.

Μαρίνα

Πως τα άντεξες, παιδί μου;

Ο Γιάννης κλαίει…

Φώτης

Σήμερα είναι Κυριακή.

Τέλος.