Σήμερα 19 Μαΐου έχουμε την Επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων. Είναι κάτι που κλασικά θα μπορούμε να πούμε ότι μας πληγώνει, αλλά εμείς κάθε χρόνο νιώθουμε ότι μας ενισχύει αυτός ο αγώνας και χαιρόμαστε που είμαστε όλο και περισσότεροι που παλεύουμε για την Μνήμη και την αξιοπρέπεια των θυμάτων της βαρβαρότητας, των αθώων της Ανθρωπότητας. Εδώ πιο ειδικά, επειδή βρισκόμαστε και σε αυτή την φάση της πανδημίας και είναι καλό να ενώνουμε τις δυνάμεις μας, όπου και να βρισκόμαστε στον κόσμο, θα ήθελα να ευχαριστήσω και το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο για όλες τις προσπάθειες που έχει κάνει και ειδικά για το Bill 97 όσον αφορά στο θέμα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, γιατί χάρη σε αυτές τις προσπάθειες στον Καναδά έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, έχουμε ήδη αυτές τις αναγνωρίσεις με τις πόλεις που είναι σημαντικές, αλλά δείχνουμε ταυτόχρονα ότι το θέμα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου μάς επιτρέπει να είμαστε ενωμένοι, μας επιτρέπει επίσης να λειτουργούμε μαζί με τους Αρμένιους και με τους Ασσύριους, γιατί προωθούμε αυτή την έννοια της Τριάδας Γενοκτονιών και ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι όλος ο αγώνας που έγινε αυτές τις δεκαετίες έχει τώρα πια μια μορφή υλοποίησης, εφόσον έχουμε πετύχει και αναγνωρίσεις, βέβαια και σε άλλες χώρες. Αλλά εδώ επιμένω πάνω σε αυτή την συμβολή, γιατί ξέρουμε ότι ο αγώνας στον Καναδά είναι ακόμα στην αρχή, επειδή θα πρέπει να περάσουμε σε κάποια φάση και στις Πολιτείες και στον ίδιο τον Καναδά, για αυτό είναι καλό να επικεντρωθούμε σε αυτόν τον αγώνα. Με ποια έννοια; Να έχουμε αυτή την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και αυτή σιγά σιγά να αποδειχτεί ότι είναι η αιχμή του δόρατος και για άλλες αναγνωρίσεις. Άρα μπορούν κι άλλοι πληθυσμοί να χρησιμοποιήσουν αυτό το παράδειγμα και να το χρησιμοποιήσουν, όπως εμείς χρησιμοποιούμε και το παράδειγμα των Αρμενίων που είναι σε πιο προχωρημένο στάδιο μαζί με τους Ασσύριους, για να πετύχουμε πιο δυναμικά αυτές τις αναγνωρίσεις και να αφήσουμε πίσω όλους αυτούς που αμφισβητούν τις γενοκτονίες και προσπαθούν να αρνηθούν την ύπαρξή τους, ενώ αυτές χάρη στο έργο του Lemkin ανήκουν πλέον σε αυτόν τον Αγώνα της Ανθρωπότητας, λόγω της επινόησης της λέξης Γενοκτονίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται από τον ίδιο τον Lemkin για να εξηγήσει σε άλλους τι σημαίνει αυτή η λέξη που επινόησε, κατά συνέπεια εμείς κάθε φορά που χρησιμοποιούμε αυτή την λέξη ενισχύουμε και αυτή την ιστορικότητα και αυτό πρέπει να το αναδείξουμε, έτσι ώστε όταν πρέπει να πείσουμε ξένους ανθρώπους, που μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με αυτή την συγκεκριμένη Γενοκτονία και πρέπει στη συνέχεια να περάσουν νόμους και να αλλάξουν νομοθεσίες, να μπορούμε να τους αγγίζουμε θεμελιακά λέγοντας ότι αυτή η Γενοκτονία χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα για την επινόηση της λέξης, η οποία είναι αναγνωρισμένη από την Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών επίσημα από το 1948. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι το Κογκρέσο συμβάλει τα μέγιστα για την υλοποίηση αυτών των αποτελεσμάτων και επειδή είμαστε τώρα σε αυτή την φάση της πανδημίας, θα ήθελα να τους ευχαριστήσω τώρα από την Γαλλία όπου βρίσκομαι με ποια έννοια, ότι θα ήθελα βέβαια να ήμασταν και μαζί σε αυτόν τον αγώνα στον Καναδά,εφόσον βρεθήκαμε και ήδη είδαμε ότι είμαστε συντονισμένοι, αλλά τώρα επειδή έχουμε αυτή την δυσκολία, τουλάχιστον διαδικτυακά να ξέρουν ότι είμαστε μαζί του.