-Ποιος να πιστέψει μια ξεχασμένη ιστορία;
Κανένας αν δεν είναι προετοιμασμένος…
Αυτό σκέφτηκε όταν την είδε να μπαίνει στο σαλόνι.
Δεν σηκώθηκε από την καρέκλα. Ήξερε ότι θα έρθει κοντά της. Και αυτό έγινε…
-Ν’ ανάψω το τζάκι;
-Καλή ιδέα.
-Θα μείνετε λοιπόν.
-Ναι, επέστρεψα.
-Τώρα θα γράψουμε ξανά την ιστορία.
Έτσι άρχισε μια νέα φάση που κανείς δεν είχε προβλέψει. Το σύστημα δεν ήξερε για τέτοιες εξελίξεις. Ποτέ δεν είχε δει τέτοια αντίσταση αλλά δεν περίμενε αντεπίθεση Ανθρωπότητας. Η μνήμη δεν είχε πει την τελευταία λέξη. Αυτό σκέφτηκε όταν είδε το τζάκι αναμμένο. Θυμήθηκε τον σοφό που δεν είχε βγει από τη σκέψη της. Θα συνέχιζε να γράφει για το μέλλον.