– Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το κατάστημα με τα σπάνια αντικείμενα πριν ανακαλύψει την κρυφή του γωνιά. Βέβαια το ξύλο θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη αλλά ποιος προσέχει τέτοιες λεπτομέρειες σε μια πόλη όταν απλώς περπατά σ΄ένα μονοπάτι ανάμεσα στις πολυκατοικίες δίπλα στον ποταμό. Εκτός αν έχεις έρθει από την πέτρινη γειτονιά που είχε λαξεύσει ο Χρόνος. Αλλιώς η σπανιοθήκη παρέμενε αόρατη στον θεατή που δεν ήταν ταυτόχρονα παρατηρητικός.

– Μήπως είναι σ΄εκείνη την περιοχή όπου ζει ο τοίχος με τα βιβλία που αποτελεί είσοδο στον κόσμο της φαντασίας ή μάλλον της λογοτεχνίας που τώρα ανήκει στην ιστορία…