– Αναρωτήθηκες από ποιο ξύλο είναι φτιαγμένο το μαγικό σου ραβδί;
– Δεν είναι δρυς σαν το δικό σου;
– Όχι, είναι ιτιά!
– Τώρα που το λες…
– Αλλά γιατί ιτιά;
– Μήπως είναι ικανό να ζωγραφίσει.
Εκείνη τη στιγμή το μαγικό της ραβδί ζωγράφισε την πρόσοψη του θεάτρου.
– Εσύ το έκανες;
– Ούτε κατά φαντασία!
– Μα πώς έγινε; Και πώς ήξερε ότι είμαστε εδώ;
– Μήπως ζωγραφίζει ό,τι βλέπω;
– Μα τόση ώρα που το έχεις δεν ζωγράφισε κάτι.
– Δεν το είχα ζητήσει…
– Σωστά.
– Κοίτα τα δέντρα λοιπόν…
Τα κοίταξε και μόλις είπε ζωγράφισε, το μαγικό ραβδί άρχισε το σχέδιο.
– Δεν είναι μαγικό;
– Είναι!