Ο Χαμαιλέοντας τους  μίλησε πρώτα για τα οικόσημα και μετά για τις εικόνες. Τους έδειξε με το μαγικό ραβδί τις πράξεις βαρβαρότητας των εικονοκτόνων. Τους υπενθύμισε τους αποκεφαλισμένους Άγιους της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη. Κάθε εικόνα που εξηγούσε γινόταν βίωμά τους. Δεν ήταν απλώς μία περιγραφή ιστορικών γεγονότων καταστροφής. Άκουγαν τη μνημοσύνη της ουσίας της ιστορίας. Δεν έβλεπαν τη λύπη του αλλά ένιωθαν ότι ήταν κομμάτια της Ανθρωπότητας που μοιραζόταν για να μάθουν και ποιος είναι ο ρόλος τους σε αυτό το καινούργιο επίπεδο. Διότι η αποστολή δεν ήταν απλώς η υλοποίηση μίας συμβουλής αφού έπρεπε να ξεπεράσουν τον εαυτό τους  για να καταφέρουν να βοηθήσουν τη βοήθεια. Άκουγαν προσεκτικά τι έλεγε…  Μάλιστα τα μαγικά ραβδιά κατέγραφαν κάθε παράξενο νόημα για τη συνέχεια. Αυτά  ήξεραν ότι κάθε λεπτομέρεια είχε τη σημασία της σε αυτές τις αποστολές. Το έβλεπαν και αυτοί και κατάλαβαν πόσο σημαντικό ήταν. Δεν ήταν μόνο αριθμοί αλλά άνθρωποι. Δεν ήταν μόνο εικόνες, αλλά Άγιοι.
* Μεταμόρφωση.