Πάνω στο πάγκο υπήρχε μια ξύλινη ζυγαριά. Αναρωτήθηκαν πόσες φορές είχε χρησιμοποιηθεί σε αυτόν τον αιώνα που ξεχείλιζε σιωπηλά μέσα στη Βοτανοθήκη.
Πρόσεξαν ότι η κυρία δεν είχε ανάγκη πραγματικά τη ζυγαριά γιατί κάθε τι που έβαζε το έκανε με την πρώτη και ποτέ δεν διόρθωνε την κίνησή της, λες και ήταν πράξη από την αρχή.
Ένδειξη.
* Πόση ώρα θα κάνουν;
* Περίμενε λίγο ακόμα… 
* Δεκτό.
– Έχετε αγγελική αρχαγγελική;
– Βέβαια. Tι θέλετε ακριβώς;
– Εσάς!
– Συγγνώμη…
Όταν έδειξαν ταυτόχρονα τα μαγικά τους ραβδιά, χαμογέλασε…
– Σας περίμενα…