Για το ελιξήριο ένας βοτανολόγος είχε δώσει μια εκδοχή που χρησιμοποιούσε τις έννοιες της διάσωσης και της απόσταξης. Στα βάθη των αιώνων η πηγή του ξερού ήταν ελληνική κι είχε επηρεάσει τα αραβικά και αυτά στη συνέχεια τα μεσαιωνικά λατινικά. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκε αστραπιαία όλα αυτά σαν να είχε καταλάβει ότι θα ζούσε το τέλος της ύπαρξής της σε αυτόν τον κόσμο.
Και είχε δίκιο.
Το φως του δράκου είχε μπει ταυτόχρονα σε όλα τα συρτάρια της Βοτανοθήκης με αποτέλεσμα να εξαφανιστεί ο ίδιος.
Ήδη δεν μπορούσε να το πιστέψει αλλά δεν ήταν τίποτα σε σχέση με αυτά που θα έβλεπαν τα μάτια της στη συνέχεια.
Ο Χαμαιλέοντας παρέμεινε ακίνητος σαν να μην είχε γίνει τίποτα.
Ξαφνικά ήρθαν οι σκιές του συστήματος.
Μόλις μπήκαν κατάλαβε ότι είχε έρθει το τέλος της και το τέλος της ίδιας της Βοτανοθήκης.