Η χαρά του Παύλου ήταν απερίγραπτη και
ταυτόχρονα δεν μπορούσαν να την εξηγήσουν. Δεν
ήξεραν πόσο μεγάλη σημασία είχε αυτό το ξύλινο
κουτί.
Για να μη βραχούν περισσότερο μπήκαν όλοι
μαζί στην αποθήκη που ήταν γεμάτη
σοκολάτες, μαρμελάδες, λικέρ…
Ένας άλλος κόσμος.
-Γιατί αργήσατε;
-Δεν ξέραμε ότι υπάρχει ανάγκη.
-Δεν μας…
-Και το κουτί;
-Δεν έχει χαρτιά…
-Τότε;
-Δεν σας είπε…
-Με την καταιγίδα δεν προλάβαμε…
-Ναι έχετε δίκιο.
-Πάντως δεν έπαθε τίποτα!
-Το κουτί;
-Όχι βέβαια.
-Η εικόνα.