Ενώ στην αρχή υπήρχε μια λεπτή λωρίδα επαφής μεταξύ της Κωνσταντινούπολης και του Πόντου, με τις συνεχόμενες κατακτήσεις του Σελτζουκικού Σουλτανάτου του Ρουμ, σιγά σιγά τα εξωτερικά δεδομένα πίεζαν τόσο πολύ που γέννησαν μια μορφή αυτονομίας λόγω ελάσσονος επιρροής της Πόλης. Έτσι με το έργο των δυο αδελφών ο Πόντος έγινε μια ανεξάρτητη οντότητα με τη δική της τελεολογία. Μάλιστα αυτό φάνηκε επί του πρακτέου σε τακτικό επίπεδο λόγω της στρατηγικής που είχαν επινοήσει. Για αυτόν τον λόγο υπήρχαν συμμαχίες με τους Λατίνους της Κωνσταντινούπολης και αντιπαραθέσεις με τον Θεόδωρο Α΄ της Νίκαιας. Τα μέτωπα πολλαπλασιάστηκαν και ο καθένας προσπαθούσε να προστατέψει πάση θυσία την περιοχή του, θεωρώντας ότι η επιβίωση ήταν το μόνο θέμα. Η συνέπεια ήταν απομόνωση του Πόντου και ο περιορισμός του δυτικά.