Οι Μογγόλοι και πάλι άλλαξαν την τοπική σκακιέρα. Έτσι ενώ οι Τούρκοι είχαν αρχίσει να κυριαρχούν στην περιοχή, πολύ περισσότερο από τους τοπικούς άρχοντες, οι οποίοι δεν αποτελούσαν κανένα σοβαρό κίνδυνο για την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Έτσι ο κίνδυνος για τους Έλληνες γινόταν τότε όλο και μεγαλύτερος λόγω των  Οσμανλήδων. Όμως η επιρροή ενός μεγαλύτερου γκομπάν φάνηκε και πάλι σε τοπικό επίπεδο. Αυτή η παρέμβαση έγινε το 1402. Τότε ο Ταμερλάνος που είχε ήδη ρημάξει το Τουρκμενιστάν, κάνει πολλαπλές εκστρατείες κατά της Περσίας, της Ρωσίας, της Ινδίας, του Ιράκ και της Συρίας, άρχισε την πολιορκία της Άγκυρας που ανάγκασε τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Α’ να δώσει  την περίφημη μάχη. Η τεράστια νίκη του Ταμερλάνου που αιχμαλώτισε ακόμα και τον Σουλτάνο. Αυτό το γεγονός έδωσε χρόνο στους Έλληνες, αλλά δεν τον αξιοποίησαν στρατηγικά. Η Θεσσαλονίκη έπεσε  το 1430 και η Κωνσταντινούπολη το 1453 από εκεί έφτασαν πρόσφυγες στην Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας.