Κυριακή: Πόσα θα έδινα να είμαι κι εγώ στην Τραπεζούντα εκείνη την εποχή…
Ιωάννης: Τι μου λες τώρα! Νομίζεις ότι δεν το σκέφτηκα…
Κυριακή: Έχω την εντύπωση ότι γεννηθήκαμε μέσα στην λήθη.
Ιωάννης: Παραλίγο η γενοκτονία να γίνει χρονοκτονία…
Κυριακή: Να χαίρεσαι που άνθρωποι σαν τον πατέρα σου αντιστάθηκαν στη λήθη…
Ιωάννης: Κράτησε με νύχια και με δόντια όσα ήξερε…
Κυριακή: Φαντάσου όμως να ήξερε και αυτά που μαθαίνουμε μόνο τώρα…
Ιωάννης: Παναγιά μου! Μόνο που το λες…
Κυριακή: Αυτά σκέφτομαι αυτές τις ημέρες πάνω στο μονοπάτι του φωτός…
Ιωάννης: Χαίρομαι που το ζούμε μαζί.
Κυριακή: Πάλι καλά που ζήτησες να μπούμε στις χορδές του χρόνου.
Ιωάννης: Και νομίζεις ότι ήξερα τι έκανα.
Κυριακή: Σημασία έχει που το έκανες…
Ιωάννης: Είσαι καλή μαζί μου.
Κυριακή: Είμαστε της ίδιας ψυχής.