Ιωάννης: Ξέρεις ότι χρειάστηκε χρόνο για να καταλάβω το βάθος της σκέψης του.
Κυριακή: Δυσκολεύτηκα και εγώ!
Ιωάννης: Το ον και το μηδέν.
Κυριακή: Η ύπαρξη και η ανυπαρξία!
Ιωάννης: Ο υλισμός του κενού…
Κυριακή: Χάρη στη ζωή ξεπέρασα αυτό το κενό.
Ιωάννης: Και είπαμε την προσευχή εκεί όπου ήταν απαγορευμένη.
Κυριακή: Και μετά τη γενοκτονία.
Ιωάννης: Και μετά την κατάρρευση.
Κυριακή: Είναι απίστευτο.
Ιωάννης: Και το ζήσαμε μαζί.
Κυριακή: Πέρα από κάθε όριο.
Ιωάννης: Ενώ οι άλλοι αναρωτιούνται ακόμα αν γίνεται…
Κυριακή: Έτσι πάει με τις υπερβάσεις… Ακόμα κι αν γίνοται παραμένουν απίστευτες.
Ιωάννης: Ζήσαμε το απίστευτο επειδή πιστέψαμε.
Κυριακή: Με όλο μας το είναι δίχως το φόβο του κενού.