Αλοίμονο στην ψυχή
που είναι φυλακισμένη
μέσα στο σώμα της ύπαρξης
χωρίς να μπορεί
να ζήσει
με το πνεύμα ελεύθερο
γιατί δεν είναι μόνο
σκλαβωμένη
κι ότι κλαίνε
τα όνειρά της
αλλά δεν έχει πια επαφή
με το θείο
και δεν βλέπει
το φως
πέρα από το μαύρο
μιας νύχτας
που περίμενε
ν’ ανάψουν
τα άστρα.