Γιατί οι θρήσκοι μίσησαν τόσο πολύ το θέατρο; Και γιατί αυτό περιορίστηκε τόσο πολύ; Λες και του απαγόρευσαν να ζήσει. Σαν να είχε μόνο το δικαίωμα να υπάρχει χωρίς ζωή. Οι δογματικοί φοβούνται το θέατρο, διότι επιτρέπει την ελεύθερη έκφραση και ποτέ δεν ενόχλησε τον Σωκράτη. Οι πιστοί αγαπούν το θέατρο, γιατί ξέρουν ποιο είναι το νόημα της μάσκας. Ενώ οι άλλοι που κρύβονται πάντα πίσω από μια μάσκα φοβούνται ότι το θέατρο θα δείξει την αλήθεια, ότι θα φανεί επίσημα ποιος λέει ψέμα. Ενώ ο πιστός δεν φοβάται. Ξέρει ότι το θέατρο είναι και αυτό μια μορφή διδασκαλίας για ν’ απελευθερωθεί ο λαός. Ενώ οι δογματικοί θέλουν τη σκλαβιά του. Και τρέμουν τους δραματουργούς που βάζουν κομμάτια ζωής εντός του έργου, όχι για να το περιγελάσουν αλλά για να προσπαθήσουν να είναι πιστοί στην αλήθεια. Το θέατρο είναι και αυτό κομμάτι της Ανθρωπότητας που δεν περιορίζεται τελικά, διότι η σκηνή του δεν έχει κουρτίνες ούτε παρασκήνια, γιατί είναι η ίδια η ζωή που ζει χωρίς φοβίες γιατί αγαπά τους ανθρώπους.