Αν έβλεπαν τον Χριστό οι δογματικοί θα του έκαναν πρώτα παρατηρήσεις επειδή θα θεωρούσαν ότι δεν τηρεί το τυπικό. Και το πιο πιθανό είναι να μην τον αναγνώριζαν, γιατί όταν είσαι τόσο χωμένος μέσα στο δόγμα δεν ξέρεις πια τι είναι η ουσία και δεν μπορείς ν’ αναγνωρίσεις την πηγή, διότι έχεις αναπτύξει μία μορφή φαρισαϊσμού που δεν σου επιτρέπει να βλέπεις την αλήθεια. Έτσι τον Χριστό θα τον είχαν κατηγορήσει με τον ίδιο τρόπο και για τους ίδιους λόγους χωρίς ενοχές ούτε τύψεις. Γιατί θα περίμεναν μόνο την εικόνα που είχαν φτιάξει στο μυαλό τους και θα απέρριπταν την πραγματικότητά του. Έτσι ό,τι και να έκανε δεν θα ήταν αρκετά δογματικός για αυτούς, αφού πάντα θα έδινε περισσότερο σημασία στους ανθρώπους παρά στους κανόνες. Διότι αυτός ήξερε ότι οι κανόνες παρέμεναν αρχές αν δεν έδινες προτεραιότητα στις αξίες. Οι δογματικοί έχουν μετατρέψει τους κανόνες σε αξίες για να αποφύγουν την κριτική σκέψη. Προστατεύουν το κενό της σκέψης τους με τα τείχη των κανόνων αλλά ξέχασαν την ουσία του Χριστού. Είναι ειδήμονες ενός κενού κόσμου που δεν έχει πια ανθρωπιά. Οι δογματικοί είναι οι έμποροι του ναού και ο Χριστός αν τους έβλεπε θα τους έδιωχνε από την εκκλησία του για να προστατέψει τους αθώους από τη βαρβαρότητά τους.