Όλοι είχαν φτάσει στην πλατεία κι είχε γεμίσει ανθρωπιά. Κι αυτή είχε τριανταφυλλιές που ήταν κατάλευκες. Και η Μυρσίνη δεν είχε ξεχάσει την ιστορία. Έτσι μικροί και μεγάλοι είχαν έρθει ν’ ακούσουν τα καλά νέα, γιατί μόνο εκεί η γειτονιά τους δεν ήταν πια φτωχιά. Έτσι, ο Ματθαίος, ο Μάρκος, ο Λουκάς και ο Ιωάννης μαζί με τον Πέτρο, τη Μαρία και την Άννα άκουσαν εκείνη τη φωνή που είχε μεγαλώσει, να μιλά διαφορετικά. Όταν άκουσαν τον Λόγο ράγισαν ακόμα και οι πέτρες. Κανένας δογματικός δεν θα το είχε αντέξει. Η παλιά πλατεία είχε αλλάξει και τώρα φαινόταν τα άστρα πάνω στον ουρανό που έμοιαζε με τρούλο εκκλησίας πάνω από την πέτρα. Όλοι ήθελαν να συνεχίσει να μιλά η φωνή. Έτσι αποφάσισαν να επιστρέψουν την επόμενη εβδομάδα αφού θα ήταν και πάλι Κυριακή. Έτσι η αγάπη του συνάντησε την Αγάπη της Ανθρωπότητας που είχε αρχίσει τον αγώνα των αιώνων. Έτσι έγινε το θαύμα.