Όταν μελετούμε τα ιστορικά δεδομένα βλέπουμε ότι η έννοια της απόσχισης λειτουργεί σε πολλά επίπεδα. Φαίνεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο στον Αμερικανικό Εμφύλιο, όπου χρειάστηκε πόλεμος από το 1860 έως το 1865 για να γίνει η επανάσταση όπου υπήρξε και το φαινόμενο της ουράς που κράτησε έναν αιώνα. Διότι ήταν οι ίδιες οι πολιτείες και όχι κάποιος εξωτερικός παράγοντας.

Υπάρχει και η περίπτωση του Μαυροβουνίου που αρχικά άνηκε στη Γιουγκοσλαβία, στη συνέχεια στην ομοσπονδία Σερβίας Μαυροβουνίου που λειτούργησε ως κράτος διάδοχο και μετά έκανε δημοψήφισμα για την απόσχισή του έως την ανεξαρτησία του. Η περίπτωση είναι όμως διαφορετική επειδή είχε καταρρεύσει η Γιουγκοσλαβική Ένωση.

Έχουμε όμως και μια άλλη περίπτωση ακόμα πιο περίπλοκη όπου η απόσχιση είναι αίτημα που προέρχεται από την ιδεολογία και όχι από τους κατοίκους της περιοχής, διότι αυτή η ιδεολογία λειτουργεί εχθρικά προς την ενιαία οντότητα και θέλει απλώς να την αποδυναμώσει. Τότε έχουμε ένα παράδειγμα καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πρέπει να υπάρξει η προστασία τους για να μη περάσει η βαρβαρότητα.

Έτσι η απόσχιση ως έννοια είναι μια πολλαπλότητα.