Ένας γέρος ανάπηρος διέσχισε τον δρόμο με το καροτσάκι του και προσπάθησε να ανεβεί το πεζοδρόμιο χωρίς όμως να καταφέρνει να ξεπεράσει το εμπόδιο.
Εκείνη την ώρα ερχόταν ένας νέος που περπατούσε πάνω στο πεζοδρόμιο. Άκουγε μουσική με τα ακουστικά του. Δεν έδινε σημασία στο περιβάλλον.
Ξαφνικά είδε τον γέρο. Διέκοψε τη ροή της σκέψης του. Αλλά αναρωτήθηκε πώς να παρουσιάσει τη βοήθεια του χωρίς να φοβηθεί ο ανάπηρος που δεν είχε δει ότι είχε έρθει τόσο κοντά του.
Ο γέρος συνέχισε να προσπαθεί αλλά μάταια η κλίση ήταν πολύ απότομη. Τότε ο νέος πήγε ακριβώς πίσω του και τον έσπρωξε την ώρα της προσπάθειας.
Δεν είπε τίποτα και ο γέρος δεν κατάλαβε ότι τον είχε βοηθήσει. Δεν περίμενε κάποιο ευχαριστώ και προσπέρασε το καροτσάκι.
Χαμογελούσαν και οι δυο που τα είχαν καταφέρει. Ο ένας επειδή τα κατάφερε μόνος του χωρίς να ζητήσει βοήθεια και ο άλλος επειδή κατάφερε να τον βοηθήσει χωρίς να τον παρενοχλήσει.
Γι’ αυτό ο άγνωστος χαμογέλασε και στους δύο  διαδοχικά την ώρα που τους συνάντησε πηγαίνοντας αντίστροφα. Και αυτοί ένιωσαν ότι τους είχε επιβραβεύσει κάποια δύναμη.
Αυτή η δύναμη ήταν η ανθρωπιά!