Τα σύννεφα πάνω στην επιφάνεια της λίμνης του θύμισαν μια άλλη εικόνα από το παρελθόν που είχε σημαδέψει τη μνήμη του για αιώνες, λες και είχαν διασχίσει τις εποχές του Χρόνου για να ανταμώσουν το ίδιο βλέμμα που είχε αντικρύσει την αλήθεια του παρελθόντος στη νεκρή θάλασσα. Ζούσε λοιπόν ο Χιλιάνθρωπος που είχε έρθει να συνεχίσει το έργο της απελευθέρωσης και ήταν στην απέναντι όχθη σε σχέση με το νησί, δηλαδή στην ανατολική πλευρά. Αναγνώρισε το βλέμμα που είχε ξεπεράσει το στάδιο της αναδρομικής ανάλυσης για να ζήσει η ανακατασκευή που οδηγούσε στην αναθεμελίωση χάρη στο υπόβαθρο της Χρονοστρατηγικής. Του έδωσε την εντύπωση ότι κάτι αναζητούσε ή μάλλον καλύτερα ότι είχε βρει κάτι που δεν έψαχνε εδώ και αιώνες. Έτσι ήρθε η στιγμή που τα βλέμματα αλληλοεπίδρασαν για να δημιουργήσουν ένα καινούργιο δεσμό μετά από τόσους αιώνες αναμονής αλλά και ετοιμότητας. Το χρώμα της εικόνας δεν είχε αλλάξει με τη νέα χιλιετία και μιλούσε ξανά για την ίδια αλήθεια που είχε μεταμορφώσει τον κόσμο.