Προμηθέας : Δεν είσαι πια μόνος !
Χείρωνας : Μα είμαι πια πόνος…
Προμηθέας : Νιώθω ότι νιώθεις…
Χείρωνας : Το βάρος της ζωής είναι αβάσταχτο.
Προμηθέας : Όταν της λείπει η ανάγκη του θανάτου…
Χείρωνας : Ξέρεις πόσο αγαπώ τους ανθρώπους…
Προμηθέας : Είναι οι στιγμές της αθανασίας σου.
Χείρωνας : Μα μόνο οι στιγμές! (Χρόνος) Βλέπω νεκρά δαδιά, τα ανάβω, καινε και σβήνουν…
Προμηθέας : Μην κοιτάς αν σβήνουν, κοίτα μόνο αν φωτίζουν !
Χείρωνας : Μα πώς ; (Χρόνος) Όλο το φως χάνεται στο σκοτάδι…
Προμηθέας : Για τους ανθρώπους, ακόμα και μια στιγμή είναι σημαντική.
Χείρωνας : Μια στιγμή γεμάτη πόνο…
Προμηθέας : Ένας πόνος γεμάτος έργα… (Σιωπή)
Χείρωνας : Ποιος είναι ο λόγος του ερχομού σου στο Πήλιο ;
Προμηθέας : Το μέλλον σου !
Χείρωνας : Νιώθω καλύτερα σαν είσαι κοντά μου…
Προμηθέας : Έκανες τόσο καλό στους ανθρώπους…
Χείρωνας : Τους έμαθα μόνο κάτι που δεν ξέρω…
Προμηθέας : Πώς να πεθαίνουν.
Χείρωνας : Γιατί δεν υπάρχει και για μένα θανάσιμη πληγή ;
Προμηθέας : Θα υπάρξει και για σένα.
Χείρωνας : Ήρθες να με λυτρώσεις.
Προμηθέας : Δε θέλω να υποφέρεις…
Χείρωνας : Μα ήδη υποφέρω…
Προμηθέας : Υπήρχε λόγος !