(Στο κέντρο της σκηνής, ο Προμηθέας βαστά το Χείρωνα νεκρό. Δίπλα του στέκεται βουβή η θεά. Ενώ οι Ωκεανίδες…)

Ωκεανίδες : Ωκεανέ, τι συμφορά ! (Χρόνος) Σήμερα πέθανε ο σοφός.
Θεά : Έγινε αυτό που ήθελες…
Προμηθέας : Έγινε αυτό που ήθελε…
Ωκεανίδες : Ωκεανέ, τι συμφορά ! (Χρόνος) Πέθανε σήμερα !
Θεά : Το σήμερα πέθανε…
Προμηθέας : Για να ζήσει το αύριο !
Ωκεανίδες : Ωκεανέ τι συμφορά ! (Χρόνος) Τον σκότωσε η ανθρωπιά !
Θεά : Είσαι το σύμβολο της ανθρωπιάς.
Προμηθέας : Η ανθρωπιά ξέρει μόνο να πεθαίνει όχι να σκοτώνει !
Ωκεανίδες : Ο θεός, ο σοφός, αυτοκτόνησε !
Θεά : Φονιά θεού ! (Χρόνος) Άσε τον πατέρα μου !

(Η Θεά τον σπρώχνει και αγκαλιάζει τον Χείρωνα.)

Ωκεανίδες : Καταραμένος να΄ σαι !
Θεά : Τον σκότωσες για να κλέψεις την αθανασία του !
Προμηθέας : Είμαι ήδη καταδικασμένος… (Χρόνος) Γεννήθηκα καταδικασμένος…
Θεά : Με τον πατέρα μου άρχισες τη θεομαχία σου !
Ωκεανίδες : Θα πληρώσεις ακριβά την προδοσία σου !
Θεά : Δε θέλω να πεθάνεις, θέλω να υποφέρεις αιώνια !
Προμηθέας : Αυτός είναι ο μόνος μου ρόλος. (Χρόνος) Αγάπησα εκείνον που αγάπησε την ανθρωπότητα…
Θεά : Η ανθρωπότητα είναι ένα τίποτα !
Προμηθέας : Κι αυτό το τίποτα είναι το παν !
Ωκεανίδες : Σκότωσες την ουσία για το ασήμαντο.
Προμηθέας : Το ασήμαντο είναι η μόνη ουσία !