Δάσκαλος: Γιατί δεν μιλάς, Μαθητή;
Μαθητής: Για ποιο πράγμα, Δάσκαλε;
Δάσκαλος: Για τη μουσική.
Μαθητής: Τι να πω;
Δάσκαλος: Την αλήθεια.
Μαθητής: Μα τόσα χρόνια αυτό πίστευα ότι έκανα. Έλεγα, έλεγα για τη μουσική. Για να φανώ ειδικός και τώρα βλέπω πόσο κενός είμαι.
Δάσκαλος: Τι εννοείς;
Μαθητής: Αντιλήφθηκα ότι παίζω με τα όργανα αλλά δεν παίζω πραγματικά μουσική. Περνάω την ώρα μου. Παραμένω στο φαίνεσθαι.
Δάσκαλος: Είσαι ακόμα στο Αρχιπέλαγος.
Μαθητής: Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω…
Δάσκαλος: Να μάθεις μουσική!
Μαθητής: Μα όλοι θα καταλάβουν ότι τόσο καιρό έλεγα ψέματα… θα καταρρεύσει η φήμη μου.
Δάσκαλος: Η φήμη σου δεν αξίζει τίποτα και ακόμα λιγότερο μπροστά στη μουσική.
Μαθητής: Έχετε δίκιο…
Δάσκαλος: Δεν έκανες το ανάλογο με το σκάκι…
Μαθητής: Άλλαξα πια.
Δάσκαλος: Χαίρομαι, συνέχισε λοιπόν την πορεία σου και στη μουσική.