Γυναίκα: Η Ακρόπολη φαίνεται διαφορετικά από εδώ.
Σωκράτης: Γι’ αυτό ήθελα να έρθουμε εδώ.
Γυναίκα: Για να δεις την ομορφιά πρέπει να απομακρυνθείς.
Σωκράτης: Αν υπάρχει σχέση ή δεσμός.
Γυναίκα: Έτσι θα μας βλέπουν πιο μετά.
Σωκράτης: Θα το δούμε…
Γυναίκα: Πώς;
Σωκράτης: Εδώ θα είμαστε.
Γυναίκα: Δεν καταλαβαίνω.
Σωκράτης: Η Ανθρωπότητα.
Γυναίκα: Σωστά. Δεν το είχα σκεφτεί. Νόμιζα…
Σωκράτης: Οι ψυχές δεν φυλακίζονται.
Γυναίκα: Τσαλακώνονται όμως.
Σωκράτης: Το πάθος είναι της καμπύλης.
Γυναίκα: Θυμήθηκα τη μουσική.
Σωκράτης: Και αυτή εμπλουτίζεται κι εμπλουτίζει.
Γυναίκα: Την ποίηση.
Σωκράτης: Το Έργο.
Γυναίκα: Θα μας αξιολογήσουν.
Σωκράτης: Θα σωθούμε.
Γυναίκα: Πώς;
Σωκράτης: Με τη θυσία μας.
Γυναίκα: Θα είναι δικαίωση τότε, όχι δικαιοσύνη.