Το νησί ήταν κοντά
κι ήμασταν λίγο πριν την έρημο
εκεί που ζούσε ο Ιάκωβος
για να τον αφήσει ήσυχο
η απάνθρωπη κοινωνία.

Όταν έσπασαν τα φτερά του
δεν είχε που αλλού να μείνει
και περίμενε σαν τον Φιλοκτήτη
εκείνο τον κανένα
για να τον απελευθερώσει
από το φαρμάκι της καθημερινότητας.

Όταν μας είδε ο Ιάκωβος
έλαμψε για μια τελευταία φορά
πριν ζήσει πραγματικά.