«Μες τη ζωή του ζωγράφου ίσως ο θάνατος
να μην είναι το πιο δύσκολο.»

Ιδού, όλα ελέχθησαν σε λίγες λέξεις
δίχως να μιλά απαραίτητα για τον πόνο.

«Εγώ το δηλώνω δεν ξέρω τίποτε,
μα πάντα η θέα των αστεριών με κάνει να ονειρεύομαι,
πόσο απλά με κάνει να ονειρεύομαι
τις μαύρες κουκίδες που παριστάνουν στον χάρτη της γεωγραφίας
πόλεις και χωριά.»

Σε τούτο τ’ ονειροπόλημα ενός μοναχικού περιπάτου,
είναι δυνατό να διαβλέψουμε όχι μόνον
την ποιητική τέχνη του δασκάλου των χρωμάτων
μα και την υπέροχη ερμηνεία
της παρουσίας των λουλουδιών στον ουρανό.

«Αναρωτιέμαι, γιατί
οι φωτεινές κουκίδες στο στερέωμα
να μας είναι λιγότερο προσιτές
από τις μαύρες κουκίδες στον χάρτη της Γαλλίας;»

Το παράδοξο του στοχασμού αυτού
είναι πως ουσιαστικά είν’ αληθής,
διότι ακόμη κι αν ο Vincent ονειρεύτηκε τόσο
ταξίδια και πολυάριθμους τόπους
τ’ αστέρια παρέμειναν τόσο απρόσιτα
όσο και κάποιες πόλεις της Γαλλίας.