«Βεβαίως και οι Ricard καθώς και οι Leonardo da Vinci
δεν είναι διόλου λιγότερο όμορφοι,
επειδή υπάρχουν λίγοι απ’ αυτούς,
από την άλλη οι Monticelli, οι Daumier,
οι Corot, οι Daubigny και οι Millet
δεν είναι άσχημοι
επειδή σε πολλές περιπτώσεις έγιναν
με πάρα πολύ μεγάλη ταχύτητα
ώστε να υπάρχουν σχετικά πολλοί απ’ αυτούς.»

Ουδόλως εκπλήσσει
τούτες οι σκέψεις περί της ποσότητας
να έχουν απασχολήσει τον φτωχό τον Vincent.
Εκείνος που πάντοτε ήθελε να τα πάει καλά
και προσπαθούσε να πάει ακόμη καλύτερα,
κάθε φορά που έπιανε το πινέλο
θωρώντας το αποτέλεσμα πάνω στο καναβάτσο
κατά τη διάρκεια αυτών των δέκα ετών δημιουργίας
με τους 890 πίνακές του,
ποτέ δεν έπαψε ν’ αναρωτιέται.
Γι’ αυτό υπέγραφε τόσο σπάνια,
γι’ αυτό τους ονόμαζε μελέτες.