Μάρθα: Πρέπει να σας μιλήσω…

Αθηνά: Εδώ;

Μάρθα: Όπου θέλετε…

Αθηνά: Εδώ τότε.

Μάρθα: Εντάξει.

Αθηνά: Μπορώ να βοηθήσω;

Μάρθα: Αναρωτιέμαι…

Αθηνά:  Άρα υπάρχει η δυνατότητα…

Μάρθα: Ναι… Πάντα λέμε ότι καλύτερα να αφήσουμε έναν ένοχο ελεύθερο παρά να φυλακίσουμε έναν αθώο.

Αθηνά: Το λέμε και το πιστεύω.

Μάρθα: Τι γίνεται όμως μ’ έναν αδικημένο;

Αθηνά: Δεν πρέπει να υποστεί άλλη αδικία.

Μάρθα: Αυτό σκεφτόμουνα…

Αθηνά: Αλλά;

Μάρθα: Αν είναι ένοχος;

Αθηνά:  Ένοχος με ποια έννοια;

Μάρθα: Δεν είναι εγκληματίας…

Αθηνά: Πρέπει ν’ ανησυχώ;

Μάρθα: Ανησυχείτε εσείς;

Αθηνά: Εννοώ για σένα…

Μάρθα: Όχι…

Αθηνά: Αλλά το θέμα είναι άλλο…

Μάρθα: Σωστά, δεν είναι μόνο αυτό.

Αθηνά: Εμπλέκεται άλλη υπόθεση.

Μάρθα: Όχι ακριβώς.

Αθηνά: Θέλεις να μου πεις κάτι άλλο.

Μάρθα: Δεν ξέρω ακόμα αν πρέπει…

Αθηνά: Σημασία έχει μόνο αν είναι το πρέπον.

Μάρθα: Ξέρω…

Αθηνά: Είμαστε της Δικαιοσύνης.

Μάρθα: Και η Δικαίωση;

Αθηνά: Είναι χαρακτηριστικό του Ελληνισμού.

Μάρθα: Άρα υπάρχει…

Αθηνά: Ο Σωκράτης το απέδειξε.

Μάρθα: Μα καταδικάστηκε…

Αθηνά: Δεν είχε επιλογή…  Έπρεπε να είναι πιστός στο έργο.

Μάρθα: Δεν σώθηκε όμως.

Αθηνά: Έσωσε το έργο…

Μάρθα: Κι αν υπάρχει μόνο ζωή.

Αθηνά: Τότε θα χαθεί.

Μάρθα: Πρέπει να σωθεί τότε.

Αθηνά: Αυτό είναι το καθήκον μας.

Μάρθα: Και ο εγκληματίας;

Αθηνά: Αυτός είναι η υπόθεσή μας.

Μάρθα: Ξέρω.

Αθηνά: Αλλά πάντα προστατεύουμε τον αθώο.

Μάρθα: Αυτό θέλω…