Στο ίδιο δωμάτιο… Ο ίδιος… Ακούγεται η φωνή του μόνο…

Μ: Πώς τα φέρνει η ζωή…
Έπρεπε ν’ αφήσω κάτω ένα κινητό…
Να πέσει πάνω ένας μπάτσος…
Για να βρεθώ εδώ…
Σ’ ένα ανώνυμο νοσοκομείο… Ένας ανώνυμος άνθρωπος…
Θα μπορούσα να είχα πεθάνει…
Να μ’ είχαν πατήσει.
Άλλωστε είχα πάρει την απόφασή μου…
Ήμουν έτοιμος να πεθάνω…
Γι’ αυτό δεν έχουμε γεννηθεί…
Αλλά αυτή η φωνή…
Μου μιλούσε συνεχώς με αγάπη
ενώ είχα κλειστά τα μάτια.
Δεν ήξερα με τι έμοιαζε
αλλά όταν αυτό που παράγεις
είναι τόσο καλό
πώς να μην είναι αγαθή η ψυχή.
Πόσο πόνεσα μ’ εκείνο το πρώτο φιλί στο μέτωπο.
Γιατί να συμβεί σε μένα…
Δεν ήμουν άξιος γι’ αυτό…
Ήταν να πεθάνω μόνο…
Και τώρα περιμένω να επιστρέψει
σαν να είχα γεννηθεί για να ζήσω το θαύμα της.