Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το κόστος της ουδετερότητας και ειδικά από μία Χούντα. Όμως ακόμα και αυτή η βάρβαρη πολιτική έκφραση δεν μπορεί να λειτουργήσει αυθαίρετα όταν υπάρχουν γεωπολιτικές συνθήκες που απαιτούν την τοποθέτηση σ’ έναν αγώνα. Όταν είσαι πάνω στη σκακιέρα, θες δεν θες, παίρνεις θέση. Είσαι είτε με τα λευκά είτε με τα μαύρα. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Σε μια αντιπαράθεση μεταξύ της Αμερικής και της Σοβιετικής Ένωσης δεν υπάρχει χώρος για ουδετερότητα και ειδικά όταν πάνω στο έδαφός σου υπάρχουν βάσεις. Αυτό δεν μπόρεσε να το καταλάβει η Χούντα και έκανε το τραγικό λάθος να κρατήσει τη στάση ουδετερότητας. Θεώρησε ως Χούντα ότι θα τα καταφέρει… Είχε ποντάρει στην υποστήριξη που είχε. Μόνο που αυτή η υποστήριξη είχε νόημα ως συνέχεια της στρατηγικής της Αγγλίας ενάντια στην παρουσία της Σοβιετικής Ένωσης. Έτσι η υποστήριξη κατέρρευσε με πολλαπλό τρόπο. Από τη στιγμή που ο Σ. Μαρκεζίνης και ο Γ. Παπαδόπουλος επέμεναν να είναι ουδέτεροι, έπρεπε να πέσουν και έπεσαν σε μερικές ημέρες. Έτσι η Χούντα που ήθελε να είναι ουδέτερη δέχτηκε το πρώτο της πλήγμα, το οποίο ήταν η αρχή του τέλους. Το τέλος ήρθε με την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου. Η ουδετερότητα για τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή έλαβε την ουδετερότητα για το θέμα της Κύπρου . Έτσι η ιστορία έδειξε ότι στη γεωπολιτική ούτε μία Χούντα δεν μπορεί να σταθεί ουδέτερη.