Όσο παράδοξο κι αν φαίνεται η ελευθερία έκφρασης μπορεί να λειτουργήσει και σαν εργαλείο βαρβαρότητας. Ένα χειροπιαστό παράδειγμα είναι η εκμετάλλευση αυτού του εργαλείου για την καταπάτηση των θυμάτων μίας γενοκτονίας. Μέσω της ελευθερίας της έκφρασης η βαρβαρότητα αμφισβητεί την ύπαρξη της γενοκτονίας.  Έτσι αφού δεν υπάρχει έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας συνεπάγεται και η ακύρωση της καταδίκης του εγκληματία. Η βαρβαρότητα πείθει τους αθώους και τους μετατρέπει σε συνεργούς της μέσω της ελευθερίας έκφρασης. Βέβαια η ίδια δεν πιστεύει αλλά τη χρησιμοποιεί καταχρηστικά για να μη δείξει το αληθινό της πρόσωπο. Η ελεύθερη έκφραση χρειάζεται νοημοσύνη και δυσκολεύει την αθωότητα και την αγνότητα. Απαιτεί δικαιοσύνη για να μην καταπατηθούν αθώοι. Όταν η ελεύθερη έκφραση αμφισβητεί την ύπαρξη της γενοκτονίας, είναι πράξη βαρβαρότητας διότι είναι γενοκτονία μνήμης. Ο βαθύτερος λόγος είναι ότι σβήνει την ιστορία γιατί βασίζεται σε μία χρονοκτονία. Η ελεύθερη έκφραση της βαρβαρότητας είναι κατά του Χρόνου. Και γι’ αυτό η ουδετερότητα δεν έχει νόημα σε αυτό το πλαίσιο. Διότι δεν μπορείς να είσαι ουδέτερος όταν πρόκειται για τη μάχη της Ανθρωπότητας ενάντια στη βαρβαρότητα. Αυτή η ελεύθερη έκφραση είναι βαρβαρότητα.