60292 - Το έργο

Ν. Λυγερός

Το έργο ήταν και αυτό συνέχεια. Έβλεπε την αξία της συνέχειας του έργου και το κλέος του έργου της συνέχειας. Η ψυχή ήταν το κοινό μεταξύ των νεκρών και των ζωντανών. Ζούσε μέσα στην ψυχότητα και είχε αναστηθεί εντός της Ανθρωπότητας. Οι εχθροί ήταν πάντα οι ακραίοι του δόγματος και οι υποκριτές που ήταν έτοιμοι να συμβιβαστούν με τους ισχυρούς και να σφάξουν τους αθώους. Το έργο ήταν ανεξάρτητο από τα κόμματα, από τα φύλα και τις θρησκείες γιατί αφορούσε την ουσία χωρίς κοινωνία και τάξεις. Ποτέ δεν είχαν προσφέρει κάτι οι κάστες. Το ευγενές δεν ήταν κληρονομικό αλλά ηθικό. Η ουσία ήταν ψυχική. Άκουσε το αόρατο της μουσικής όταν η πνοή άγγιξε την ψυχή. Απλώς ήθελε υπέρβαση που δεν μπορούσε να γονατίσει. Είδε την σιωπή της ζωγραφικής όταν η κίνηση άγγιξε το χρώμα. Απλώς ήθελε βούληση που δεν μπορούσε να σκύψει το κεφάλι. Έτσι αποφάσισε να ζήσει ξανά το μέλλον που δεν θα έβλεπαν, το τοπίο που δεν θα άκουγαν. Για να συνεχίσει η Ανθρωπότητα και πέρα των ορίων της βαρβαρότητας.