Θεόδωρος: Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να το κάνεις;
Μάνος: Αυτό είναι το πρέπον.
Θεόδωρος: Κι αν είναι το τελευταίο σου ταξίδι;
Μάνος: Τότε είναι ακόμα πιο σημαντικό.
Θεόδωρος: Έχεις δίκιο.
Μάνος: Δεν μπορεί να είναι άδικο.
Θεόδωρος: Θα ετοιμαστείς.
Μάνος: Είμαι ήδη έτοιμος από το 1908.
Θεόδωρος: Δεν ξέρω τι να πω.
Μάνος: Κράτα τη σιωπή.
Θεόδωρος: Όπως έκανες κι εσύ τότε…
Μάνος: Η δήλωση μετάνοιας ήταν αδύνατη για μένα.
Θεόδωρος: Το ξέρω.
Μάνος: Τότε το έμαθαν κι οι άλλοι.
Θεόδωρος: Δεν μπορούσαν να μάθουν τίποτα άλλο.
Μάνος: Δεν ήμουν καθηγητής.
Θεόδωρος: Ούτε αυτοί φοιτητές.
Μάνος: Το έργο δεν μπορούσε να περιμένει.
Θεόδωρος: Το έργο;
Μάνος: Το έργο της ζωής.
Θεόδωρος: Εκεί υπάρχει μόνο θάνατος.
Μάνος: Ήμασταν κι εμείς.
Θεόδωρος: Εγκλωβισμένοι μέσα στο θάνατο.
Μάνος: Ο θάνατος είναι η αρχή.
Θεόδωρος: Ακόμα και τώρα;
Μάνος: Τώρα η ζωή είναι το τέλος.
Θεόδωρος: Και πρέπει να συνεχίσουμε το έργο.
Μάνος: Θα κάνω ό,τι μπορώ για να σε βοηθήσω.
Θεόδωρος: Μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε.
Μάνος: Μόνο έτσι με τη θυσία.
Θεόδωρος: Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Μάνος: Όχι.
Θεόδωρος: Στα Κύθηρα, λοιπόν.
Μάνος: Μόνο εκεί.
Θεόδωρος: Το ταξίδι μας.
Μάνος: Το ταξίδι του Ελληνισμού.