Δεν ξέχασε τον πλατύ δρόμο.
Ήταν το ανάλογο της πορείας
που είχε ακολουθήσει για να φτάσει εκεί.
Δεν κυριαρχούσε πια βαρβαρότητα
αλλά τα κτίρια δεν είχαν σβήσει
το πέρασμά της από την περιοχή.
Ήταν και εκεί πρωί.
Μόλις είχαν ξυπνήσει οι άνθρωποι…
Ο ουρανός είχε κοκκινίσει
μ’ ένα παράξενο τρόπο.
Ναι, εκείνο το χρώμα είχε καρφωθεί μέσα του.
Αλλά γιατί;
Αυτό δεν το ήξερε ακόμα.
Έβλεπε όμως την ανησυχία
πάνω στα πρόσωπα των άλλων.
Σίγουρα κάτι ετοιμαζόταν…
Αλλά ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί.
Δεν ήταν προφητεία
το είχε δει με τα ίδια του τα μάτια.
Δεν υπήρχε αμφιβολία.
Μια νέα πολιορκία είχε αρχίσει.
Αλλά ποιος είχε την ικανότητα
ν’ ανακαλύψει την κρυφή εισβολή
που είχε αρχίσει τα χαράματα;