Περπατούσε στη μέση του δρόμου.
Ήταν τεράστιος…
Στο τέλος του βρισκόταν
ένας μεγάλος κυκλικός κόμβος
και από την άλλη πλευρά
το Μουσείο Ιστορίας.
Δεν σταμάτησε εκεί
δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή
και συνέχισε προς τα φτωχά σπίτια.
Είχε μαζί ένα τετράδιο
με πάχος χρόνου
και δερμάτινο εξώφυλλο.
Το άνοιξε και έβαλε μερικές σημειώσεις
χωρίς να είναι κατανοητές
σε κάποιον που δεν ήξερε.
Τα πράγματα είχαν αλλάξει
όχι όμως η φτώχεια.
Χαμογελούσε με ανθρωπιά
όταν ξαναβρήκε αυτό που ήθελε.
Αλλά τα πρόσωπα των ανθρώπων
δεν ήταν πια τα ίδια.
Έβλεπε το άγχος τους.
Κανείς δεν μπορούσε να το κρύψει.
Οι εχθροί…