Θυμήθηκε πώς ήταν η εκκλησία την πρώτη φορά που την είχε δει και πώς είχε ανάψει το πρώτο κερί.
Συγκινήθηκαν όλοι γιατί ήξεραν πια
πώς ήταν η κατάσταση.
Δεν ήταν λυπημένοι γιατί ήταν μαχητές
αλλά δεν υπήρχε χαρά
λόγω της μνήμης των θυμάτων.
Είχαν πεθάνει χιλιάδες άνθρωποι
λόγω της βάρβαρης εισβολής.
Εκεί σκέφτηκε τον βηματισμό
της κλασικής ορχήστρας.
Και τους έβαλε ν’ ακούσουν πρώτα
τα τσέλα και τα κοντραμπάσα.
Ένιωσαν πάνω τους τη δύναμη των χορδών.
Και μετά ήρθε η ενίσχυση
με τα βιολιά και τις βιόλες.
Αλλά τραντάχτηκαν με τα κόρνα και τις τρομπέτες
κι όταν ήρθαν όλα τα πνευστά
έζησαν το πνεύμα του αγώνα.
Είχε αλλάξει ακόμα και η όψη της εκκλησίας.
Διότι έβλεπαν και τον ουρανό στη σκεπή της
κι όχι μόνο την πληγή της βόμβας …
Είχε τελειώσει η Σταύρωση
έπρεπε να παλέψουν για την Ανάσταση.